Έδεσσα

Η «Πόλη των Νερών» αλλά και «Πόλη των Τεσσάρων Εποχών», καθώς η φαντασμαγορία του συμβόλου της, των δώδεκα καταρρακτών που σχηματίζονται στο κέντρο της, χρωματίζεται διαφορετικά σε κάθε εποχή, ακόμα και μέσα στην ίδια ημέρα. Το υγρό στοιχείο τη χαρακτηρίζει από την ίδρυσή της 813 π.Χ. από τον Ηρακλείδη Κάρανο, με την ονομασία «Έδεσσα», δηλαδή «πύργος στο νερό». Η μετέπειτα αλλαγή σε «Βοδενά» ήταν απλώς η μεταφορά της ονομασίας στα σλάβικα και με αυτή παρέμεινε ως το 1912, οπότε απελευθερώθηκε από τον ελληνικό στρατό και επανέφερε το αρχικό της όνομα.

Η πόλη των 20.000 κατοίκων δικαίως θεωρείται ως μία από τις ομορφότερες στην Ευρώπη, καθώς το φυσικό περιβάλλον που δένεται και ορίζει τον αστικό της ιστό δημιουργεί μία σπάνια συνύπαρξη φύσης και ανθρώπου. Όλη η πόλη φαντάζει ως αξιοθέατο και ειδικά οι περιοχές όπου το νερό «ζωγραφίζει» πίνακες και καλεί τον επισκέπτη να τους απαθανατίσει, αλλά το Πάρκο των Καταρρακτών, το άλσος, το Μουσείο Νερού και όλη η περιοχή γύρω από τον Κάρανο, τον μεγάλο καταρράκτη που πρωταγωνιστεί, είναι διαχρονικά το κορυφαίο σημείο έλξης για τους επισκέπτες αλλά και τους κατοίκους της πόλης.

Η Έδεσσα βαδίζει σε σύγχρονους ρυθμούς και αποτελεί κατ’ εξοχήν τουριστικό προορισμό, έχοντας τις υποδομές και την πείρα των ανθρώπων της στη φιλοξενία, αλλά διατηρεί κομμάτια της ιστορίας της προσβάσιμα στον επισκέπτη. Τόσο μέσω του αιώνιου υδάτινου στοιχείου που τη διαπερνά με ποτάμια, ρυάκια και καταρράκτες, δημιουργώντας μαγευτικά μικροτοπία στις όχθες ακόμα και μέσα στην πόλη, όσο και των μνημείων του παρελθόντος της, ως αρχαία πόλη που δεν σταμάτησε ποτέ να αναπνέει, περνώντας κάθε ιστορική περίοδο ως σημαντικός οικισμός για κάθε πολιτισμό που την κατοίκησε. Το αρχαίο τείχος και η ακρόπολη φανερώνουν τις αρχαίες τις ρίζες, η ρωμαϊκή, βουλγαρική, βυζαντινή και οθωμανική της περίοδος άφησαν η καθεμιά την κληρονομιά της, ως τη σύγχρονη εποχή όπου η πόλη άνθισε και αναγεννήθηκε μετά τις καταστροφές των πολέμων στον 20ό αιώνα.

Ο επισκέπτης χρειάζεται χρόνο για να θαυμάσει τα κλασικά της αξιοθέατα, από την εβραϊκή συνοικία Βαρόσι ως το Γενί Τζαμί και από τον αρχαιολογικό χώρο στον Λόγγο ως το Κιουπρί με την περίφημη τοξωτή γέφυρα. Το σύμβολο στην πλατεία, ο πύργος με τα έξι ρολόγια, η θέα στον κάμπο από τον Ψηλό Βράχο, το Δάσος της Γαβαλιώτισσας με το αεροπλάνο του Μνημείου Αεροπόρων, το Κανναβουργείο και το Λαογραφικό και Εθνολογικό Μουσείο, οι πεζόδρομοι, τα όμορφα, δροσερά καφέ με συνοδεία τον ήχο του νερού του Βόδα ή Εδεσσαίου και των ρυακιών.